گسترش فقر و نابرابری در ایران
آخوند حسن روحانی در هفته گذشته دو حرف ضدو‌نقیض را مطرح کرد از یک‌طرف برای امیددرمانی گفت اصلاً کمبود کالای اساسی نداریم و علت خالی شدن قفسه مغازه‌ها این است که مردم کالاهای چند ماه را خریده و در خانه‌ها انبار کرده‌اند!
این ادعای مضحک او به‌معنای این است که وضع عموم مردم چنان خوب است که کالاهای چند ماه بعد خود را می‌توانند ظرف چند روز بخرند.
از طرف دیگر در صحبت با اقتصاد‌دانان حکومتی اذعان کرد که اوضاع مثل بیمار محتضری است که باید با امیددرمانی به او امید زندگی داد. بالاخره واقعیت چیست؟ وضعیت مردم به‌لحاظ اقتصادی از چه قرار است؟
از آنجا که به‌دست آوردن آمار و ارقام واقعی در شرایط دیکتاتوری مطلق امکان‌پذیر نیست، ناگزیر با استفاده از آن چه که مهره‌ها، رسانه‌ها و
No comments:
Post a Comment