بغض در آسمان خاکی

19فروردین 1390 برای آنان که دلشان برای آزادی ایران می‌تپد نامی آشناست. این نام با نام قهرماناننقش‌آفرینش عجین است؛ «دل به دریا افکنان به پای دارندهٴ آتش‌ها، زندگانی دوشادوش مرگ،‌ پیشاپیش مرگ، هماره زنده‌گانی همواره بدان نام زیسته که تباهی از درگاه بلند خاطره‌شان شرمسار و سرافکنده می‌گذرد». آری، آنان «در برابر تندر ایستادند، خانه را روشن کردند» و... نمردند. خاطره‌شان به‌خاطرات شهری تبدیل شد کهزرین‌ترین برگ‌های مقاومت حماسی این میهن در برابر ایلغار مغولان عمامه‌ به‌سر را به خود اختصاص داده است؛ شهری همنام زنی شگفت:‌ «اشرف». آنان هنوز «دوشادوش مرگ،‌ پیشاپیش مرگ می‌جنگند تا به پای دارندگان آتش‌ها» در شهرهای شورشی ایران چگونه ایستادن در برابر تندر را بیاموزند. آنان هنوز هستند. نامشان آیه‌های مقاومت و ایستادگی است. اینک از هیأت یک نام به در آمده و به کسوت یک رسم و یک آرمان درآمده‌اند. آرمانآزادیخواهی و ایستادگی صباوار تا به آخر. آن «کاشفان فروتن شوکران، جویندگان شادی در مجری آتشفشانها،شعبده‌بازان لبخند،‌ در شبکلاه درد،‌ با جاپایی ژرف‌تر از شادی، در گذرگاه پرندگان» ایستاده‌اند تا تمامت یک خلق عاصی و شورشگر، رسم ایستادگی در برابر تندر  و روشن کردن خانه بیاموزد. آری آنان هنوز هستند و قلب‌های گرمشان رپ رپة پر طنین طبل‌های رزم را تداعی می‌کند. به نام آبی آنان نماز می‌بریم.

https://bit.ly/2uTWT5A